ថ្វីត្បិតតែទទួលបានការជោគជ័យក្នុងការទប់ទល់នឹងជំងឺកូវីដ -១៩ ក្នុងឆ្នាំ២០២០ បច្ចុប្បន្នកម្ពុជាកំពុងប្រឈមមុខនឹងវិបត្តិ ដោយសារតែវីរុសបម្លែងថ្មីដែលកំពុងវាយលុកទីក្រុងធំៗ និងបង្កអសន្តិសុខស្បៀងអាហារដោយសារការបិទខ្ទប់យ៉ាងតឹងរ៉ឹងនិងការចែកចាយអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់។

 

ដោយកង្វះការគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាល មនុស្សចាស់សុខចិត្តលក់អាហារតាមចិញ្ចើមថ្នល់ដើម្បីទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលប្រចាំថ្ងៃ បើទោះបីជាសកម្មភាពបែបនេះធ្វើឱ្យពួកគេប្រឈមនឹងការឆ្លងជម្ងឺកាន់តែខ្លាំងក៏ដោយ។

ដោយភាពអំនត់អត់ធ្មត់ និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការបង្កើតវិធីសទាំងនេះ ធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាក្រុមប្រជាពលរដ្ឋមួយក្រុមដែលងាយរងគ្រោះបំផុត និង មានភាពធន់បំផុតផងដែរ។

 

វត្តមានរបស់អ្នកលក់ដូរតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ពិតជាសំខាន់ដល់សកម្មភាពទីក្រុងភ្នំពេញ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងផ្តោតលើតំបន់ជុំវិញខណ្ឌដូនពេញ ដូចជាមាត់ទន្លេ វត្តសារាវ៉ាន់ និងផ្សារកណ្តាល ដើម្បីវិភាគពីការប៉ះពាល់ដល់មនុស្សចាស់ដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប​។ យើងបានកត់សម្គាល់ឃើញដំណោះស្រាយជាច្រើន នៅក្នុងទំរង់នៃការលក់អាហារនិងកន្លែងដាក់ម្ហូប (Local4Local) កំពុងត្រូវបានធ្វើឡើង។

 

ទិន្នន័យបឋមត្រូវបានទទួលតាមរយៈរូបភាពតាមដងផ្លូវដែលថតដោយសមាជិកក្រុម ក៏ដូចជាតាមរយៈការសំភាសន៍ដែលបានធ្វើឡើងជាមួយបុគ្គល ៥ រូបដែលចូលរួមក្នុងគំនិតផ្តួចផ្តើមក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាត។ ការស្រាវជ្រាវបន្ទាប់របស់យើងរួមមានការប្រមូលផ្តុំ និង ការវិភាគទិន្នន័យតាមអ៊ីនធឺណិតនិង​ ប្រព័ន្ធសិក្សាអប់រំ។

 

សរុបមក ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទីក្រុង សម្រាប់មនុស្សចាស់ គឺដោយការទទួលស្គាល់ពីលក្ខណៈសំខាន់នៃរ៉ឺម៉កនិងស៊ីក្លូ នឹងបង្កើតឱ្យមានភាពរស់រវើក ព្រមទាំងមានសុវត្ថភាព ដើម្បីការពារប្រជាពលរដ្ឋក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ។

 

តាមរយៈការស្រាវជ្រាវរបស់យើង យើងសង្ឃឹមថានឹងអាចរួមចំណែកដល់ស្ថាប័ន ចំពោះចំណេះដឹងដែលអាចមានសក្តានុពលក្នុងការចូលរួមយ៉ាងសំខាន់ លើការបង្កើតគោលនយោបាយពាក់ព័ន្ធទាក់ទងនឹងសុខុមាលភាពមនុស្សចាស់។